Neslihan Aslan tam bir Savaşçı

Merhabalar Dilek Hocam,
Öncelikle sizlere teşekkür etmek istiyorum, sizler gibi değerli bir insanı tanımak ve bana tekrardan nekadar güçlü olduğumu hatırlattığınız için tekrardan teşekkür ediyorum.
İsmim Neslihan 31 yaşında güçlü bir savaşçıyım. Ben 3.5 yaşımda lösemi ( ALL) hastalığına yakalandım. 5 yıl boyunca löseminin iliklerimden sıyrılıp gitmesi için zorlu bir savaş verdim ve bu savaşı kazandım en azından o ana kadar öyle olduğunu biliyordum. Hayatıma herzaman devam etmeliydim etmem gerekiyordu çünkü kendi ayaklarımın üzerinde durmalıydım. Bu sürede en büyük destekçim ailem ve kardeşlerim oldu. Onların emeklerine karşılık hep güçlü olduğumu göstermek zorundaydım. Ama savaşım henüz bitmemişti. 26 yaşımda tiroid kanserine yakalandığımda şu ana kadar saklandığımı ve beni bulduğunu düşünmeye başlamıştım ve öylede oldu. Ama ben yine pes etmedim her ne kadar yorulsamda üzülsemde pes etmeden ameliyat ve tedavilerle bununda üstesinden geldim. Biliyorum çünkü güçlüydüm bunuda yenebilirdim. Bu ana kadar yaşadıklarımı atlatmam her ne kadar zor olsada ben atlattım bi şekilde hiç bir şey olmamış gibi hayatıma devam ettim. Gülmeye, mutlu olmaya, çalışmaya, okumaya, sevmeye ve sevilmeye ailemin arkadaşlarımın sevdiklerimin yanlarında olmaya devam ettim. Daha sonra 30 yaşımda beynimde bir tümör olduğunu öğrendim sol tarafıma felç çoktan gelmişti bile. Bunu öğrendiğimde bu sefer gerçekten yenildiğimi ve birdaha hiç birşeyin eskisi gibi olmayacağını anladığımda gerçekten yıkılmıştım. Büyük bir şok geçirmiştim ve şoku atlatamadan acil bir şekilde ameliyata alındım beynimde ki koca tümörün hayatımı bianda nasıl bukadar alt üst ettiğini kabullenmem gerçekten çok zordu. Ameliyattan sonra sol bacağımda hemiplejiye bağlı felçlik devam etti hastaneden tekerlekli sandalye ile ayrıldım. Bir daha ayağa kalkamayağımı eskisi gibi yürüyüp koşamayacağımı kabullenmem gerçekten çok zor oldu. Ama ben yine pes etmedim ve hızlı bir şekilde fizik tedavime devam ettim ilk altı ay içinde çok hızlı bir şekilde ayağa kalktım yürümeyi baştan yeni doğan bir çocuk gibi öğrendim. İşime başladığımda herkes bana bir mucizeymişim gibi davrandı haklıydılar ben bir mucizeydim. Şu an hayatıma hiç bir şey yaşamamışım gibi devam etmek her ne kadar zor olsada ben yine hayatıma devam ediyorum bunca zorlu bir yoldan geçmek gerçekten kolay değil fakat hayat devam ediyor beni bir şekilde ayakta tutmaya devam ediyor. Ben yine yılmadım ve şuan hala gülümsüyorum, yürüyorum, konuşabiliyorum, okumaya devam ediyorum, çabalamaya devam ediyorum, sevmeye devam ediyorum ve hayatımın değerini kıymetini daha iyi anlıyorum bu hayatta hiç bir şeyin ikinci bir şansı yoktur, bir anımızın garantisi yoktur o yüzden umudumu asla yitirmeden yola devam ediyorum. Ben bu savaşı kazandım.
◦