TOKSİK EBEVEYNLER

İnsanın kişilik yapısı oluşurken anne ve babasının inanılmaz bir katkısı vardır.

Tüm sağlıklı anne baba adayları çocukları için en iyisini ister. Yetişkinlik dönemine ulaşan bireylerin psikolojik problemleri ,genetik kökenlileri hariç tutarsak çoğunlukla çocuklukta yaşananlarla ilintilidir.

 Anne ve babamızla şekillenmeye başlayan bu dönem tüm yaşamımızı etkileyecek kadar önemlidir.

Anne ve baba olmak ne kadar kutsal atfedilse de ,anne baba olduğu için hiçbir erişkin kutsal kabul edilmemelidir.

Mükemmel olmak ya da kendi doğruları adına davranmak isteyip çocuklarının hayatını altüst eden anne babalara toksik ebeveynler diyoruz.

Acaba toksik ebeveynler miyiz?

 Çocuk ben merkezcil bir varlıktır ,ne yaşadıysa kendinin suçu olduğunu düşünür.

Yetişkin olup,evlenip yuva kurmuş olsa , anne ya da baba da olsa ,kendi anne ve babasıyla devam eden savaş sona ermemiştir.

Anne babayı değiştirmeye çalışmak boşuna  bir çabadır.

 Zehirli anne babalar çok farklı silahlar kullanırlar.

Fiziksel şiddetten ,sözlü şiddete , yükselen sesler, mükemmelik beklentisine yeterince yanıt verememe karşısında dinmeyen öfke ya da sessizleşen ebeveyn modeli  gibi çok farklı şekilerde baskı kurmaya çalışırlar.

Yıllar içinde ,birey olma yönünde ilerlerken farkındalığın artışına bağlı korunma yollarınının gelişmeye başlamasıyla ,anne ya da babanın değişmeyeceği ve bir ebeveyn böyleyse, diğerinin bunu farkedip onu değiştirmeye çalışmasının yersiz olacağını anlamasıyla ,çocuk için koruyucu kalkanların gelişmesi gerektiği gerçeği ortaya çıkar.

Zihinsel bir arka bahçe yaratma alışkanlığı en iyi seçimdir.

Hayal gücünü destekleyen, bir üniversite, bir holding ‘in yöneticiliği ‘de ,farklı bir ülkede olma gibi düşünceler de sığınılacak limanlar olabilir.

Duygusal bariyerler kurabilmeli , anne ya da babanın her zaman doğruları uygulayamadığı gerçeğine inanmayı sağlamalıyız.

Çatışmadan, etraftan dolanıp, bildiğinizi okumak en doğru yaklaşımdır.

İçte biriken öfke yıllara yayılıp, bedensel ve zihinsel pek çok hastalığa zemin hazırlayacktır.

Bu anne ya da baba modeli aynı zamanda çocuk ya da ergen  için utanç kaynağıdır.

Yaşanılanlar paylaşılmalıdır.

Sağlam bir dost , bir profesyonel, belki bir günlük olabilir.

Duyguların akması gerekir.

Anne babaya pasif direniş içgüdüsel ortaya çıkabilir.

Doğrusu da budur.

Onların istediği tarzda bir insan olmaya çaba göstermek bir süre sonra anne ve babanın isteğini yapan ama mutlu olamayan bir karaktere bürünmeye sebep olur.

O nedenle, isteklerinin farkında olan ,anne babayı mutlu etme peşinde koşmayan ,kendiyle barışık, hayata ve getirdiklerine sevgiyle bakan , kucaklayan sağlıklı nesiller yetiştirmek için anne baba olabilme mucizesini realiteyle birleştirmek ve takıntılı beklentilerimizden kurtulmamız gerekmektedir.

Kendi olabilen ,sağlıklı nesillerle şekillenen bir toplum dileğiyle,

Şahane bir Pazar günü diliyorum .

Dilek